Familiedag Klutstoernooi: TOB Boys overtuigend kampioen
TOB Boys kloppen Duif en Co in de finale van het 45+-toernooi
Voor het eerst in de geschiedenis van de Familiedagen had de organisatie dit jaar een aparte jubileumcompetitie voor 45-plussers in het leven geroepen. Een mooi initiatief, want er lopen veel 45-plussers bij Quick Boys rond die op zulke feestdagen graag tegen een balletje willen trappen, maar niet door twintigers op tempo willen worden geklopt. Voor hen is de aparte 45+-categorie derhalve een uitkomst.
Helaas viel het aantal inschrijvingen voor deze eerste keer toch wel wat tegen. Er bleken slechts vier ploegen te zijn ingeschreven, hetgeen betekende dat de poulewedstrijden op vrijdag 28 mei weinig tot geen betekenis hadden, want ieder team was toch automatisch voor de halve finale op zaterdag geplaatst.
De volgende ploegen hadden zich voor het 45+-toernooi aangemeld:
* Kampioenen (selectietrainers!);
* TOB Boys (QB-prominenten);
* Duif en Co (de familie Van Duijvenvoorde en vrienden);
* Barnhoorn Tegelzetbedrijf (zij hadden zich overigens niet voor de 45+-categorie
aangemeld, maar voor de ALL-categorie, maar daarover later meer.
De best voorbereidde ploeg was zonder twijfel die van de TOB Boys, want pas na enkele zware oefensessies (met name aan de bar) was technisch directeur Bas van Dijk tot zijn selectie van veertien man gekomen: de huidige voorzitter Huug van Duijn, zijn voorganger Jaap Kuijt, de QB 1-begeleiders Kees Baco en Micheal Vieux, verzorger Hans Ultee, wedstrijdsecretaris Jan Lap, Hans de Schuddezak, Huib de Schilder, Kees van der Plas, beheerder Jan Kukeleku en chief Jan Schoneveld. Er was ook nog een blik stewards opengetrokken om de veiligheid te van deze VIP’s in het veld te garanderen: Peter Hoek, Henk Dekker, Marcel Arkesteijn en materiaalman Kees de Jong. In eerste instantie was als naam van dit team ook VIP Boys gekozen, maar om tactische redenen werd die naam later vervangen door TOB Boys.
Toen technisch directeur Bas van Dijk het wedstrijdschema goed had bekeken kwam hij met een briljante tactische vondst. Om de tegenstanders zand in de ogen te strooien werd dus voor de naam TOB Boys gekozen, daarmee aangevend dat dit team voetballend zeker geen potten zou kunnen breken. Om de tegenstanders nog beter om de tuin te leiden kreeg het team de opdracht om op vrijdagavond alle wedstrijden te verliezen en zo de tegenstanders in de waan te laten dat het team zijn naam geheel waar maakte. Er kwam wel nog bijna een staking, want de spelers van de TOB Boys zagen bij al die verliespartijen hun overwinningspremies aan hun neus voorbij gaan. Pas toen Bas had gegarandeerd dat er na de wedstrijden volop eten en drinken in de kleedkamer aanwezig zou zijn, gingen de spelers akkoord en kon het toernooi beginnen.
Dat het er bij de TOB Boys professioneel aan toe ging bleek ook wel als je hun kleedkamer zag. Elke speler had zin eigen zitplaats (aangegeven door zijn naam op de muur) en voor elke speler lag een setje kleding klaar. Verder stond er een hometrainer klaar om de spieren los te gooien en was Hans Ultee stand-by om de eerste verzorging voor zijn rekening te nemen. Hij stelde nog voor om zijn verzorgingskoffer mee het veld in te nemen, maar dat ging de heren spelers toch net te ver.
De eerste wedstrijd moesten de TOB Boys het opnemen tegen de Kampioenen. Een vreemde naam voor een team dat uit selectietrainers bestaat, want zoals iedereen weet zijn de heren juist trainer geworden omdat hun voetbalcapaciteiten te wensen overlaten en ze voetballend nooit ver zijn gekomen. De naam Kampioenen zal dan ook wel sarcastisch bedoeld zijn. Enfin, dat de heren geen topvoetballers waren was ook op het veld te bemerken, want ze bakten er weinig van. Het was zelfs zo erg dat de TOB Boys door een doelpunt van Hans de Schuddezak per ongeluk op een 1-0 voorsprong kwamen. Bijna werd het zelfs 2-0, maar net toen Huib de Schilder de bal in het lege doel wilde tikken herinnerde hij zich zijn opdracht en maaide compleet over de bal heen. De technisch directeur begon zich toch zorgen te maken en gaf de opdracht om de overijverige Jerry Schwalbe geen strobreed in de weg te leggen en hem zo onopvallend mogelijk vrije doortochten naar het doel te verlenen. Dat lukte goed en zo wist Jerry de achterstand in een 3-1 voorsprong om te buigen. Onderweg verloren de TOB Boys nog wel hun keeper. Die kon het niet verkroppen dat hij expres ballen moest doorlaten en trok na een onschuldige botsing zijn arm uit de kom om de wedstrijd te kunnen verlaten. Zijn plaats onder de lat werd vervolgens ingenomen door Henk Dekker. Vlak voor tijd viel dan toch nog de 3-2. Na een schitterende aanval was het Jan Lap die keeper Dirk de Tamme fraai het nakijken gaf. Dit was ongetwijfeld het mooiste doelpunt van het toernooi!
Op het andere veld waren Duif en Co inmiddels afgeslacht door Barnhoorn Tegelzetbedrijf. Niet zo verwonderlijk, want bij Barnhoorn was iedereen in plaats van 45+ 30- en het jeugdige tempo en elan was de 45-plussers van Duif en Co duidelijk te machtig. Achteraf bleek dat de organisatie een foutje had gemaakt en deze ploeg in de verkeerde poule had ingedeeld. Dat was gezien de resultaten ook wel duidelijk!
De TOB Boys moesten de tweede wedstrijd tegen Barnhoorn aantreden. In deze wedstrijd hoefden de boys niet onder hun kunnen te presteren, want de tegenstander was gewoon veel te jeugdig. Ofwel, veel te snel en met veel te veel conditie. Maar dat krijg je als je selectiespelers, zoals Jaco de Jong, opstelt. Het werd dan ook een duidelijke overwinning voor Barnhoorn. Hoeveel doelpunten er werden gemaakt weet waarschijnlijk alleen de scheidsrechter. De bekende eer werd overigens gered door Jan Kukeluku, die een zwabberschot losliet dat de keeper van de Barnhoorntjes te machtig bleek.
De derde wedstrijd tegen Duif en Co moeste de boys weer alles uit de kast halen om aan het kortste eind te trekken. Duif en Co kwam snel op een 1-0 voorsprong, maar daarna dicteerde de TOB Boys het tempo. Overigens geheel tegen de wens van de technisch directeur in. Hij vond dat hij moest optreden en keeper Henk de Tank (daar kan Huig van Duijvenvoorde over meepraten) kreeg de opdracht de wedstrijd te laten kantelen. En zo geschiedde het. Henk liet een oprapertje lopen en de Duifjes konden de 2-0 scoren. Daarna lieten de TOB Boys over zich heen lopen en werd het uiteindelijk 5-1. De eer werd opnieuw gered door Jan Kukeleku, nadat hij eerder (opzettelijk) een penalty had gemist.
Terug in de kleedkamer was het bij de TOB Boys een vrolijke boel. De zeer tevreden technisch directeur hield woord en de heren konden zich tegoed doen aan het veelvuldig aanwezige vocht.
Op zaterdag 29 mei begon het toernooi dan eindelijk echt. Het onaantastbare team van Barnhoorn Tegelzetbedrijf was, zoals verwacht, naar de ALL-categorie overgezet en hun plaats bij de 45+-categorie was overgenomen door de meiden van Dames 1. Het schema voor de halve finales zag er als volgt uit:
* Duif en Co – Dames 1
* Kampioenen – TOB Boys
Het was de bedoeling dat de Kampioenen deze dag met een andere TOB Boys kennis zouden maken, en dat was ook zo. Allereerst waren de geblesseerde Jaap Kuijt en Huib van der Gugten vervangen door Jaap de Reus sr. en Cees Haasnoot. Verder verving Huib Kees de Jong als materiaalman, omdat Kees die dag tot directeur fietsenstalling was benoemd. Ook was er een nieuw tenue voor de TOB Boys: het (zwarte) nieuwe uittenue van Quick Boys 1.
De Kampioenen dachten zich, na de ervaring van vrijdag, al in de finale en hadden sterspeler Jerry uit de selectie gelaten. De heren kwamen echter van een koude kermis thuis. De TOB Boys speelde als Barcelona in zijn goede dagen en met superieur positiespel en vlot combinatievoetbal werden de heren Kampioenen weggespeeld. Via doelpunten van Jaap de Reus, Chief Jan en Cees Haasnoot werd het al snel 3-0 voor de boys. Daarna werd er wat gas teruggenomen en konden de heren trainers enigszins op adem komen. Als noodmaatregel werd door de Kampioenen toch nog Jerry Schwalbe ingezet en bijna met succes, want na een onschuldig duel en een overdreven duikelpartij van Jerry kregen de Kampioenen een vrije trap, die huizenhoog over werd geschoten. Intussen verveelde Henk de Tank zich zo op doel, dat hij vroeg of ze de Kampioenen alsjeblieft niet wat schietkansen konden geven, want hij wilde toch ook wel wat te doen hebben. En zo gebeurde het ook. Henk bleek echter in de vorm van zijn leven en bleek niet te passeren. Hij verrichte de ene onmogelijke redding na de andere. Het werd zelfs zo erg dat zijn verdedigers steeds mooiere kansen gingen weggeven om te zien of Henk toch niet te passeren was, maar nee! De in bloedvorm verkerende Henk hield zijn doel op onnavolgbare wijze schoon. Door deze 3-0 overwinning moest TOB Boys in de finale aantreden tegen Duif en Co, die geen enkele moeite bleken te hebben gehad met Dames 1. Geheel tot teleurstelling van onze voorzitter, want die had maar al te graag om de derde en vierde plaats tegen zijn dochter willen spelen!
De finale tegen, het overigens zeer verjongde, Duif en Co was eigenlijk een formaliteit. Achterin hield het centrale duo van de TOB Boys, Kees Baco en Michael Vieux, de boel potdicht. In het uitzonderlijke geval dat er toch een balletje doorheen kwam stond daar dan een ongenaakbare Henk de Tank, die door zijn imposante optreden iedere aanvaller al bij voorbaat kansloos maakte. Nog een geluk dat Gert Aandewiel niet aanwezig was, anders had Henk zo een contract bij NAC kunnen ondertekenen! Het was dus eigenlijk wachten op een doelpunt van de TOB Boys. Dat duurde even, maar het was het wachten waard. Een loopzuivere corner werd snoeihard door Hans de Schuddezak binnengekopt. En daarna was het simpeltjes consolideren en het onmachtige Duif en Co van scoren afhouden. Dat laatste kostte de boys geen enkele moeite, zodat na het laatste fluitsignaal het feest kon beginnen. De TOB Boys de terechte kampioen bij de 45-plussers!