Quick Boys F1 knap tweede in Coen Moulijn Memorial Cup
Wat een prachtige dag was het afgelopen zaterdag 30 mei. Niet alleen wat betreft het weer dat naarmate de dag vorderde steeds beter werd en in zomerse temperaturen eindigde, maar ook voor wat betreft het voetbal van de jongens van de F1.
In de ochtend was alles nog anders. Terwijl de zon in Katwijk ’s ochtends om half 8 in ruime mate scheen, hoopten donkere wolken zich samen boven Rotterdam. Aangekomen bij Varkenoord, vlak naast de Kuip, regende het zelfs en wat mistroostig meldden we ons voor de vlaggenparade, waarmee dit grootse toernooi (met meer dan 50 F1-teams) zou beginnen. Als ‘winnaar’ van de editie van 2013 mochten onze mannen de vlaggenparade openen en trots liepen ze langs weduwe Adrie Moulijn van Feyenoords grootste held.
Na de vlaggenparade mochten de mannen beginnen aan hun lange race. Eerst 6 poulewedstrijden van 15 minuten en dan natuurlijk doorgaan naar de 1/8 finales. Ze mochten direct vol aan de bak met twee wedstrijden op rij, Bergambacht en Zwaluwen. Of het nou de spanning was of toch een trage start, maar in beide wedstrijden leken de jongens overrompeld te worden door het ‘echie’ van de wedstrijden. Beide wedstrijden werden dan ook verloren met 2-1 en nog voordat het toernooi goed en wel een uur onderweg was, keken we tegen een bijna onoverbrugbare achterstand aan.
Op dat moment moesten we even afstand nemen en de mannen weer opladen voor de volgende wedstrijden. De jongens waren wel terneergeslagen, maar geloofden er zeker nog in. In de twee wedstrijden daarna herpakten de boys zich dan ook weer. Eerst werd Nieuwerkerk aan de zegekar gebonden, met een voorzichtige 1-0 en vervolgens het team van Future Talent, met 2-0. Onze boys leken op stoom te komen. In de volgende wedstrijd was het team van Hekelingen de tegenstander. Wederom een wedstrijd waarbij onze mannen kans op kans kregen, maar de 1-0 voorsprong werd niet verder uitgebouwd. En met nog een minuut op de klok viel de gevreesde 1-1 en leek de volgende ronde weer verder dan ooit. Na lang rekenen evenwel bleek dat de kansen er toch nog waren, want in de rare poule A verloren alle ploegen punten aan elkaar.
We waren in ieder geval afhankelijk van wat de rest zou doen, maar wisten dat we hoe dan ook moesten winnen in onze laatste poulewedstrijd tegen MOC’17. Die wedstrijd was eigenlijk de beste wedstrijd van het toernooi. Met prachtige voetbal werd MOC onder druk gezet. Eindelijk wisten onze boys de hele wedstrijd te domineren en met een 3-0 overwinning sloten we de poule met 10 punten af. Groot was onze verbazing toen we met dat aantal en een goed doelsaldo als eerste bleken te eindigen in de poule. Nu was het even rust, energie tanken en klaar maken voor de finaleronden. Een uur maar liefst moeten we wachten op het vervolg van het toernooi, de 1/8 finales tegen Sportclub Botlek, een lastig ploegje waar we klaar voor moesten zijn. Inmiddels was het stralend weer en konden we onszelf koesterend in de zon voorbereiden op de finales. De mannen bleven voetballen op het veld en zelfs toen we ze naar binnen joegen om rust te zoeken, bleken ze een heuse penaltybokaal georganiseerd te hebben in de kleedkamer! Dat werkte dus niet echt, of toch…
Na de poulewedstrijden moest onze topcoach Tony helaas het toernooi verlaten (want werk gaat dan toch voor). Met Gijs als extra begeleider langs het veld moesten we de mannen voorbereiden op wat ging komen. Het doel: 4 wedstrijden, allen een kwartier, ieder half uur starten en vanaf de halve finales ook nog op het traditionele halve veld. En natuurlijk op het einde: die bokaal. In de achtste finales zette de mannen het mooie werk voort met weer een mooie overwinning, namelijk 2-0 tegen Sportclub Botlek. Op naar de kwartfinales!
In die wedstrijd was het blijkbaar niet echt geliefde Bolnes de tegenstander. Dit wat ‘corpulente’ team blonk vooral uit in fysiek, trucjes, schwalbes en onaangenaamheden. Tot grote tevredenheid van al het publiek kwamen onze mannen op een mooie 1-0 voorsprong. Doordat kansen onbenut bleven, bleef het lang spannend. Te lang dus, want een minuut of twee voor het einde wist Bolnes toch te scoren, 1-1 en dus strafschoppen. Het zou toch niet… de laatste keer dat we strafschoppen moesten nemen, was het einde verhaal. Nu werd het een zinderende serie. De allereerste van ons ging mis, bij de vierde was het weer gelijk, vervolgens kans om op de vijfde door te gaan, maar die ging weer mis. 3-3 dus en nu per strafschop bekijken. Terwijl de tegenstander doodleuk probeerde hun ‘captain’ weer naar voren te schuiven, wat tot een korte pittige discussie leidde, miste hun reguliere speler de zesde strafschop. Vervolgens was het Aron die uiterst koel de winnende binnen schoot, met een explosie van euforie onder de jongens tot gevolg. De halve finale was bereikt, en zodoende sowieso nog twee wedstrijden te gaan.
In de halve finale moesten de mannen het opnemen tegen BCBV, inmiddels op een regulier F-veld en dus nog meer meters. Met aanvallen over en weer werd het een meeslepend gevecht. Deze keer kwamen onze mannen op achterstand, maar was het Lucas die een voorzet van Martijn (van een meter of 15) in het doel wist te koppen. Toch lukt het ook nu niet om de wedstrijd winnend af te sluiten. Een 1-1 eindstand en dus weer penalty’s. Deze keer minder zinderend, want tegenstander BCBV miste er twee en Daan hield de derde strafschop. Zou het dan (na mooie scores van Sven en Martijn), met de derde bal gelijk over zijn? Toen Lucas de penalty opeiste en onberispelijk binnenschoot, barste het feest los, zowel op als naast het veld.
Wat een groep zeg… Uit vrijwel uitzichtloze positie de poulewinst pakken en dan ijskoud doordenderen naar de finales, waar weer Zwaluwen de tegenstander was (eerder groepstegenstander, red.). Mooi om te zien, hoe de jongens dit jaar meer en meer een team zijn geworden. Een mooie mix van kracht, techniek en mentaliteit!
Na een echte formele opkomst, voorstellen van de teams, een fotosessie en handjes schudden met het arbitraletrio, kon de wedstrijd beginnen. Waar we in onze poulewedstrijd nog overrompeld werden door Zwaluwen, ging het nu meer gelijk op. Toch was ook duidelijk dat onze mannen het beste in de eerdere wedstrijden hadden gegeven. Teveel energie was al verloren gegaan en het grote veld leek opeens mijlen groter… In het tweede gedeelte van de wedstrijd was het Zwaluwen dat sterker en sterker werd. Gelukkig was keeper Daan het hele toernooi al ijzersterk en zo ook in deze wedstrijd. Het was dus nu een kwestie van hopen op Daan en hopen op een bevlieging van Lucas die voorin nog tweemaal gelanceerd leek te worden, maar beide keren een voet te kort kwam om de goed uitkomende keeper te omzeilen. Het leek opnieuw op penalty’s aan te gaan komen, tot het noodlot toesloeg in de laatste minuut. Een zoveelste aanval van Zwaluwen, de bal werd niet direct weggewerkt, er werd net iets te laat ingegrepen en vervolgens een hard schot, van een meter of twee: 0-1 voor Zwaluwen… Met nog maar enkele seconden te gaan. Woede, verdriet, ongeloof, alles kwam samen bij de boys. Binnen 10 seconden na de aftrap, het fluitsignaal… En toen, nog meer woede, soms berusting en ook veel tranen, tranen die mogen en dus in het klein de tragiek die sport ook mooi maakt.
Bij de supporters, omstanders en de begeleiding natuurlijk niets meer dan trots, trots op een goeie groep, een hecht team en een schitterend resultaat op een prachtige dag. Trots op Daan, onze keeper, die de hele dag waanzinnig keepte en ons in alle wedstrijden op de been hield en vooral in de finale als een leeuw keepte. Trots op Aron, die tot het eind toe energie bleef geven en de perfecte back was achterin, altijd scherp en ons persoonlijk naar de halve finale schoot. Trost op Martijn, die er keer op keer stond, rushes langs de lijn, een paar goeie doelpunten, voorzetten en scherp in de penaltyreeksen. Trots op Stan, onze rots achterin, fysiek waar nodig, soms een sliding en altijd meters makend als slot op de deur. En op Sven, op het middelveld of achterin, knokkend, passend en heersend, met gevaarlijke schoten op doel en voorop in de strijd. Natuurlijk ook trots op Boaz, scherp, werkend, jagend en passend, met een tomeloze inzet. En natuurlijk op onze kleine linksbuiten IJsbrand, rushes langs te lijn, passend, scorend en als een mug op de huid van de tegenstander. En trots op Lucas, altijd fel, voor en achter, corners, voorzetten en vandaag vooral heel veel doelpunten.
Zo kijken we terug op een schitterende toernooi, met een heel mooi resultaat. Bijna hadden we met de F1 van Quick Boys voor de tweede keer de Cup meegenomen naar Nieuw Zuid. Komende zaterdag spelen de mannen nog één keer dit seizoen met elkaar in deze samenstelling. Op ons eigen Nieuw Zuid mogen de mannen aan de bak tegen de teams van Katwijk, Noordwijk, Ter Leede en Rijnsburgse Boys.