Het werd nog even spannend — zou de goedheiligman wel komen dit jaar?
Nadat Sint was aangesteld als trainer van Quick Boys 1, werden ze kampioen. Maar tijdens de huldiging kwamen ze vast te zitten op het balkon van het gemeentehuis. Gelukkig kwam, zoals altijd,  weer helemaal goed en bezocht de Sint dit jaar zelfs twéé keer het clubhuis.

Sinterklaas kwam weer naar Nederland,
niet met zijn staf, maar met een trainersboek in zijn hand.
Trainer worden van Quick Boys, dat maakte hem zo blij,
en zo hoefde de oude man dit jaar ook geen dagje vrij.

De Sint en zijn Pieten tekenden een contract als echte sterren:
NikPieta, DroomPiet en de Beste Piet — juichten zo hard, dat hoorde je van verre.
Ze stonden te glimmen van oor tot oor,
want trainen met de Sint, dat komt bijna nooit meer voor.

Maar tijdens de kampioenswedstrijd ging het bijna fout,
want DroomPiet lag te slapen — midden in de dug-out!
Gelukkig hadden NikPieta en de Beste Piet wél veel zin,
en vielen zij gelukkig heel goed in.

Een voorzet van NikPieta, zo strak als een lint,
en BAM! daar ging de Beste Piet, die scoorde als de wind!
Nieuw Zuid explodeerde, en stond blauw van de rook;
zelfs DroomPiet schrok wakker — een feestje ook.

Na het feest moesten de Pieten weer aan het werk die nacht,
cadeaus inpakken, dat werd er nu van hen verwacht.
Toen kwam Sint binnen met zijn staf in de lucht:
“Vooruit! Naar de rondrit! Geen gemopper, geen zucht!”

In de trouwzaal stond de schaal al te blinken,
en burgemeester Len Hart moest van trots een traan wegpinken.
Hij gaf Sint en de Pieten de kampioensschaal,
en toen het balkon op — wat een onthaal!

Maar tijdens al het feestgedruis,
sloot burgemeester Len Hart het gemeentehuis.
Sint en zijn Pieten zaten vast op het balkon;
daar stonden ze dan — in het donker, zonder zon.

Gelukkig kwam daar ineens KlauterPiet —
zonder die slimmerik lukte het beslist niet.
En zo kon Sint toch nog naar het clubhuis gaan,
waar geen enkel kind met lege handen hoefde te staan.

Het werd me daar toch een gigantisch feest,
zo’n feest was het in jaren niet meer geweest.
Elk kind dat glom van oor tot oor,
en ging er aan het eind moe maar voldaan weer vandoor.