Crisis en oorlogsjaren
In 1939 volgde de mobilisatie. Vanwege het tekort aan spelers werden er noodcompetities gespeeld. In de oorlog werd gewoon doorgevoetbald, tot en met het seizoen 1943-1944. Excelsior Pernis werd landskampioen na een beslissingswedstrijd tegen Quick Boys op het terrein van B.E.C. in Delft.
Het kampioenselftal van 1943 met onder andere: Kees Parlevliet, Arnold Bauw, Jaap de Best, Piet en Huig Barnhoorn.
Daarna werden alle voetbalvelden met mijnen bezaaid, de kleedkamers en de doelen weggehaald en was het tot de bevrijding gedaan met het voetbal. Het land was nog maar net bevrijd of er werd een officiershut van de Duitsers gekaapt en op het Quick Boys-terrein neergezet. Met man en macht werd er gewerkt en op 6 juni 1945 werd er alweer gespeeld tegen een elftal van de Royal Air Force. Er kwamen duizenden mensen kijken, niet alleen voor het voetbal maar ook voor de limonade en koeken die Jan van ’t Zelfde verkocht langs de lijn.
In september begon de normale competitie weer. Er werd gereisd met vrachtwagens met generatoren van Van Leeuwen.
Vanaf 1946 werd gevoetbald aan de Piet Heinlaan, op het terrein waar nu het zwembad is gelegen.