Column Willem Schuitemaker: Niets is sterker dan dat ene woord
“Ik besef dat het een gevaarlijk onderwerp is en een lastig moment om deze column te schrijven. Mijn cluppie heeft recent één van de meest teleurstellende nederlagen in de afgelopen jaren geleden en die andere club is weer kampioen geworden. Proficiat daarvoor, terechte winnaar. En dan kan het ook zo maar zijn dat de uitslag van de Klassieker bekend is wanneer deze column verschijnt. Een Klassieker waar aan de Rotterdamse kant niet heel erg naar uitgekeken wordt, laat ik het maar voorzichtig omschrijven…
Het blijft iets magisch houden. Wanneer die bus aan komt rijden bij het stadion met daarop de woorden: “Niets is sterker dan dat ene woord”. Jammer dat dit er op het veld niet altijd van terecht komt. Een krachtig statement, waarmee in één korte zin de hele club samengepakt is. En dat vind ik interessant. Interessant ook omdat de parallel met Quick Boys zomaar te maken is. De hunkering naar succes, de grootsheid in uitstraling en naamsbekendheid, maar veel te vaak ook net niet. De emotie en ontlading als het dan één keer in de zoveel (te veel) jaar wel lukt en wij kampioen worden of promoveren.
Het kan dan ook geen toeval zijn dat juist onze blauw-witte held, ‘onze Dirk’, in 2017 Feyenoord al binnen de minuut naar de titel schiet waar zo naar gehunkerd werd. En daarmee niet alleen zijn club, maar ook Quick Boys weer op de kaart zet en een nieuwe boost geeft. Eens te meer het bewijs dat Dirk Kuyt daarmee een boegbeeld is en blijft, ook voor onze club.
Terug naar Quick Boys. Mijn periode als bestuurslid zit erop, een jaar eerder dan gepland, maar een bewuste keuze in de combi privé, werk en voetbal. Gelukkig stonden er direct collega-bestuursleden op om mijn taken over te nemen en worden zaken snel opgepakt. Een periode van drie jaar komt daarmee ten einde, een periode waarin ik zelf veel heb geleerd, maar ook veel over de club.
En dan kom ik weer terug bij mijn onderwerp. Niet is sterker dan dat ene woord. Als er één amateurclub is waar dit voor geldt, dan is dat wel Quick Boys. Een mooie, warme club, met veel vrijwilligers waar we met z’n allen trots op mogen zijn. Een club die ook van onderuit naar boven wordt opgebouwd en niet andersom. Al wordt dat nog weleens vergeten en zijn er altijd mensen die zich groter wanen dan de club. Dat was en is zo, en zal helaas altijd zo blijven. Maar gelukkig ook een club waar uiteindelijk deze mensen weer afhaken en de echte Quick Boyzers overblijven.
Quick Boys is een club die altijd in beweging is, waar ook in deze tijd mooie initiatieven blijven ontstaan en wat de club uniek maakt. Er gebeurt altijd wat en er is continu wel iets aan de hand. Dat is ook weer de charme van Quick Boys. De dag dat er niets gebeurt, dan pas moeten we ons zorgen gaan maken. Nu ruim 100 jaar, maar met dit fundament gaan we met gemak de volgende mijlpaal halen. En als we dat met elkaar blijven doen, mensen zich blijven inzetten en op een respectvolle manier met elkaar blijven omgaan, dan gaan we als het straks weer allemaal open gaat een mooie zonnige toekomst in. En misschien komen we dan wel op het punt dat we ons in de toekomst kunnen gaan spiegelen aan die Amsterdamse gigant. Ja, ik moest het nog even goedmaken met mijn Ajax-vrienden vóór het einde van deze column.
Ik kijk terug op een mooie en leerzame tijd en zie de goede ontwikkelingen die zijn ingezet en komende jaren worden doorgezet. Ik wens mijn voormalig collega-bestuursleden veel wijsheid en vooral eensgezindheid toe, en iedereen die straks weer de velden op mag heel veel voetbalplezier.”
Willem Schuitemaker
