Column Willem Schuitemaker: Van naaldhakken naar noppen
“Nee, de titel is geen verwijzing naar een bekende TV-serie, met per ongeluk een omdraaiing. Het is mijn visie op de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal in Nederland en bij Quick Boys.
Het waren altijd leuke gesprekjes op de behandeltafel van de bondsarts, soms over belangrijke dingen en soms ook over van alles en nog wat. Het vrouwenvoetbal kwam vaak wel even ter sprake en ik vroeg haar op een bepaald moment waar het naartoe zou gaan. De Eredivisie Vrouwen was net gestart, zou het dan ook in Nederland gaan gebeuren? De arts was sceptisch, kende de mores van de kleedkamer, en zag het niet zo snel gebeuren. Nederland liep nog mijlenver achter en de op dat moment actieve dames waren te druk met onderlinge vetes, hadden niet de drive om tot het gaatje te gaan en de spoeling was te dun om tot een sterke groep te komen.
Hoe anders is het nu. Er staat een nieuwe generatie succesvolle internationals en de volgende, misschien nog wel betere groep, staat daarachter al te trappelen om hun plekken in te nemen. Waar we het eerst hadden over ‘zij’, hebben we het nu met z’n allen over ‘wij’. Met elkaar hebben wij het vrouwenvoetbal omarmd en inmiddels zijn we niet meer van het mondiale podium weg te denken. De Eredivisie is stil blijven staan, maar dat lijkt steeds meer alleen nog een springplank voor de vrouwen naar de Europese top.
Hoe kan dat toch? Er zijn natuurlijk meer faciliteiten bij de KNVB, het aantal voetballende meiden stijgt gestaag waardoor er meer te selecteren is en er is een hele talentvolle lichting met een goede staf eromheen. Maar voor mij springt er één ontwikkeling ver bovenuit: Leeuwinnen. Wie die term verzonnen heeft weet ik niet, maar diegene moet per direct een standbeeld krijgen in Zeist. De leeuwin staat voor stoer, souplesse en onverzettelijkheid, maar ook een hoge knuffelfactor. En dat is precies wat er met deze groep is gebeurd. Ga eens naar een training van de leeuwinnen en de speelsters en coach nemen alle tijd om iedere fan een foto en een handtekening te geven, niet één fan over te slaan en daarmee de harten van ons allemaal te veroveren.
Op het veld zijn het ook echt leeuwinnen, lijkt de knop om te gaan en staat er een groep meiden die vechten voor iedere bal en elkaar. Deze groep is echt een team en als groep op een missie. Dit team is niet meer bezig met eigen belangen, persoonlijke vetes en uiterlijke verschijnselen, maar is echt van naaldhakken naar noppen gegaan! Gecombineerd met een prima techniek en goed voetbal veroveren zij de wereld. Nu staan er ongetwijfeld wat criticasters op die zeggen dat het maar een laag tempo is, niet de grootsheid van de Champions League heeft en niet zo technisch is als bijvoorbeeld het Nederlands mannenelftal. Dat klopt, maar die criticasters wil ik uitdagen om alles in perspectief te zien. Het heeft immers ook weinig zin om Quick Boys 1 te vergelijken met pakweg Liverpool.
Dan nu naar Quick Boys. Het is al lang niet meer zo dat ‘zij’ eraan komen, want ‘wij’ zijn er al. Quick Boys zonder vrouwenvoetbal, dat klinkt al bijna als Quick Boys zonder vv Katwijk. Die twee horen bij elkaar, en zo ook het vrouwenvoetbal binnen Quick Boys. Ook bij ons groeit het vrouwenvoetbal gestaag en ontwikkelen de meiden zich hard. In de jongste groepen komt steeds meer aandacht voor inclusief denken, spelen jongens en meiden door elkaar en trekken het niveau gezamenlijk omhoog. Ook bij ons wordt de groep steeds groter, waardoor selecteren makkelijker wordt. Dat vraagt soms om lastige en harde keuzes, maar wel met het oog op een groei van het gehele vrouwenvoetbal. Als bij onze meiden het besef komt dat ze ook als leeuwinnen op en buiten het veld moeten staan, dan kan er de komende jaren nog wel eens wat moois gaan gebeuren. Daar ben ik van overtuigd. Ook bij ons moeten we figuurlijk van naaldhakken naar noppen. Aan het kader rond het vrouwenvoetbal zal het zeker niet liggen, die zijn enorm enthousiast en gedreven om een volgende stap te kunnen maken. Met de Quick Boys-vrouwen naar de top, maar stiekem ook om ooit een echte leeuwin te kunnen gaan afleveren. Hoe mooi zou dat zijn. En als we dan ook nog met elkaar het vrouwenvoetbal op Nieuw Zuid echt gaan omarmen, dan kan er echt wat bijzonders gaan ontstaan.
En de bondsarts? Ik denk dat ze enorm trots is op wat er is gebeurd en zij heeft daar ongetwijfeld ook een grote en belangrijke bijdrage aan geleverd. Niet alleen medisch, maar ook als luisterend oor voor de vrouwen. Ik besef overigens heel goed dat in het huidige tijdsbeeld voetbal maar bijzaak is, maar gelukkig geeft dat ook wat afleiding voor een ieder. Vanaf deze plek wens ik iedereen sterkte en beterschap toe: pas goed op jezelf en elkaar en blijf zoveel mogelijk binnen!
Willem Schuitemaker
Bestuurslid recreatievoetbal Quick Boys
