Door de vroege beëindiging van de competitie vorig seizoen door de coronauitbraak, besloot Quick Boys om met de nieuwe selectie door te trainen, zodat ik in juni al kon instromen bij de trainingen. Ik heb zelf acht jaar niet op het veld gestaan, maar het voelde direct geweldig aan om met deze groep aan de slag te gaan. Er waren twee dingen die mij opvielen: Er werd keihard getraind, en met veel plezier. En anders dan in mijn voetbalperiode is deze selectie best groot. In plaats van 24 man, was in mijn tijd 18 man meer de standaard. En natuurlijk, concurrentie is fijn voor een trainer, maar er zullen ook best wat spelers teleurgesteld gaan worden. Ik moet erkennen dat het met de discipline van deze groep wel goed zit. We bewaken dit goed door duidelijk en eerlijk naar de spelers toe te zijn. Het team was geweldig fit in juni en helaas vielen er nog wat jongens af die naar het betaalde voetbal vertrokken. Overigens is deze kans ze van harte gegund en ik hoop dan ook dat ze zullen slagen op dat niveau.
Ook leerde ik in deze periode de overige leden van de staf kennen. Materiaalverzorger Jan Cees, bij Quick Boyzers beter bekend als JC. Dick en Stefan, die het teammanagement samen met mij complementeren. Keeperstrainer Martijn, een jongen van de club. De medische staf, Jan en Peter en als laatste assistent-trainer Mourad. Een fijne groep mensen! Ik heb ook veel verhalen gehoord over Theo Bleiji, die al lang een vertrouwd gezicht is bij de selectie. Helaas heb ik hem nog niet kunnen ontmoeten, maar ik hoop dat hij snel weer bij de groep aan kan sluiten.
Na een maand van rust begon de echte voorbereiding voor het nieuwe seizoen, met veel oefenwedstrijden, wat heel logisch is als je zoveel spelers hebt. Er werden tussentijds ook nog een aantal spelers aangetrokken. Onder hen Ruud Boymans, een geweldige spits die vooral bij FC Utrecht en Willem II veel goals heeft gemaakt. Helaas hebben wij niet lang van hem kunnen genieten. Het lukte Ruud maar niet om echt fit te geraken en tot overmaat van ramp raakte hij ook nog geblesseerd aan zijn knie. Ruud vertelde ons dat hij het niet zag zitten om wederom een lang revalidatieproces aan te gaan. Ik kon hem wel begrijpen, gezien zijn vele blessures de afgelopen drie jaar. Ik kreeg er een brok van in mijn keel toen hij zijn beslissing vertelde voor de groep. Natuurlijk is dit jammer voor ons, maar vooral een persoonlijk drama voor Ruud. Hij besloot als een echte gentleman zijn contract per direct in te leveren zodat de club de mogelijkheden kreeg om een vervanger te zoeken.