Column: Mart
Wanneer je 56 jaar bent, in de bloei van je leven eigenlijk, maar toch al een tijdje weet dat je goed ziek bent, vind ik het nog bewonderenswaardiger dat je zo positief bent en die lach en groet welgemeend op het gelaat laat schijnen.
Dat had ik altijd wanneer ik Mart sprak op Nieuw Zuid of in het dorp, niet dat Mart en ik een bakkie deden en bij elkaar over de vloer kwamen, maar gesprekken over onze voetballiefde heb ik met hem meerdere malen gevoerd. Inzicht in de club, de aansturing, zijn natuurlijke drive voor de club, manier van voetballen, begeleiding van de jeugd, meedenken over en voor de club. Het kenmerkte deze vriendelijke, blauwwitte reus.
Sumo schrijft ook deze column omdat de man het simpelweg verdient, daar moet je bij stilstaan. Wanneer je clubmensen met een niet-aflatende inzet en beleving voor onze club, die veel te vroeg naar de blauwwitte jachtvelden zijn vertrokken, niet gedenkt, dan doe je Mart, zijn gezin en elke nar in deze tekort.
Afscheid neem je namelijk nooit, blauwwit blijf je altijd. Dat is dus ook voor Mart zo, alleen natuurlijk veel te vroeg en dat is een gemis, een groot gemis, simpel. Voor zijn gezin familie en vrienden uiteraard, maar ook voor onze club.
Mensen als Mart met een natuurlijke clubliefde en inzet, die steeds zeldzamer aan het worden is. Zijn veelzijdigheid aan taken binnen de club en zijn blauwwitte bemoeienis binnen de club geven dan ook makkelijk aan wat ik hiermee bedoel. Mart voelde zich letterlijk nooit ergens te groot voor en dat sierde hem in alle opzichten.
Wanneer er entertainment nodig was op Nieuw Zuid schroomde hij niet om weer plaats te nemen in de band. Plezier hebben en dan ook nog op Nieuw Zuid, dat was altijd een feestje voor hem en dat zag je dan ook.
Afgelopen weekend sprak ik een nar en die vertelde mij dat hij Mart nog als coach bij de F-jes had gehad. Zo zijn er zaterdag verhalen zat de revue gepasseerd, QBF-ers die stilstaan bij de gevoelens naar zoon Aron, bestuursleden die in gedachte afdwalen naar projecten van Mart, samen met Mart, spelers, vrijwilligers met Mart op het blauwwitte netvlies en daar eenvoudig weg gewoon een goed en prettig gevoel bij hebben.
Dat is voor mij ook zo, een clubman zonder hoogmoed, meedenkend en werkend voor zijn Club en nooit te beroerd om daar een goed gesprek over te hebben. Het is eeuwig zonde, 56 jaar pppffff, gaat nergens over, de blauwwitte wolkenkrabber is geslecht door een ziekte waar geen rem op zat. Daar kan geen drive, liefde en positivisme tegen op.
Ik wens zijn gezin alle sterkte toe.
Mart, ook voor jou staat er een blauwwitte ster boven Nieuw Zuid, gewoon omdat je het verdiend, alleen te vroeg reus, veel te vroeg.
S U M O.
