Michael Ros: ''Eigenlijk miste ik de hele club wel"

Michael Ros verruilde in 2007-2008 Quick Boys voor SVV Scheveningen. Bij de blauw-witte supporters was de centrale verdediger een geliefde speler. Hij speelde gedenkwaardige wedstrijden, zoals de met 3-4 gewonnen wedstrijd op de Krom in 2005-2006. In het interview met de webredactie vertelt Michael over zijn verleden waaronder zijn tijd bij Quick Boys en blikt hij vooruit op het weerzien.

Carrière
Michael begon zijn carrière bij SCV ’08. Na vijf jaar werd hij door Sparta gescout, toen hij nog pas negen jaar was. Op zijn 14e werd hij door Martin Jol benaderd om bij ADO Den Haag te komen voetballen. Dit kwam hem goed uit in verband met zijn school en de reistijden. ”Na 2 seizoenen bij de beloftes mocht ik in het kampioensjaar mijn debuut maken in de uitwedstrijd tegen mede-titelkandidaat Emmen. Mijn opdracht was om Donny de Groot aan banden te leggen, een goede spits in die tijd. Na mijn geslaagde debuut volgden uiteindelijk meer wedstrijden, met als bekroning het behalen van de titel in de Eerste Divisie in het seizoen 2002-2003. Het jaar daarna in de Eredivisie verliep voor mij persoonlijk in het begin uitstekend. Onder toenmalig coach Rinus Israël kreeg ik een basisplaats en als jong ventje hield ik me aardig staande tegen grote jongens als bijvoorbeeld Mateja Kezman. Qua resultaten liep het helaas iets minder. Rinus Israël vertrok naar de Emiraten en de nieuwe coach die hem opvolgde maakte andere keuzes, waardoor ik uiteindelijk minder aan spelen toe kwam. Aan het einde van dat seizoen besloot ik daarom mijn contract niet met een jaar te verlengen maar ervoor te kiezen om een stapje terug te doen en een contract te tekenen bij het inmiddels failliete HFC Haarlem. Hier kan ik kort over zijn: dit was geen succes. Al vrij vroeg in het seizoen werd ik benaderd door mijn huidige coach John Blok, waar ik inmiddels al 11 seizoenen mee samenwerk. Hij vroeg of ik interesse had om bij Quick Boys te komen spelen. Na het bezoeken van een thuiswedstrijd was ik meteen verkocht aan deze club en besloot ik er mijn voetballoopbaan te vervolgen.”

Quick Boys
Zoals gezegd groeide Michael uit tot een geliefde speler bij de achterban van Quick Boys. Hij stond vooral bekend om zijn inzet en winnaarsmentaliteit. De drie jaren die Michael op Nieuw Zuid speelde staan dan ook nog altijd in zijn geheugen gegrift. ”Ik heb het voorrecht gehad om drie seizoenen bij, in mijn ogen, een van de mooiste amateurclubs van Nederland te spelen. Ik kijk er daarom ook nog steeds met veel genoegen op terug. Als ik eraan terug denk komt zomaar een aantal mooie herinneringen naar voren: de warmte en liefde van de supporters, vrijwilligers, spelers en trainers. Want ondanks dat Quick Boys als een moeilijke club wordt gezien om bij te spelen en er geaccepteerd te worden ben ik (evenals mijn ouders en gezin) vanaf dag één goed opgevangen en geaccepteerd. Mijn allereerste derby uit tegen vv Katwijk is een goed voorbeeld. We stonden 10 minuten voor tijd nog met 3-1 achter. Uiteindelijk wonnen we met 3-4 door een gouden wissel van John Blok. Het feest dat na afloop op het veld losbarstte en uiteindelijk in de kantine op Nieuw Zuid een vervolg kreeg was grandioos. Verder het uitschakelen van Jong Heerenveen in de 1/8 finales van de Amstel Cup na strafschoppen, en natuurlijk daarna de wedstrijd tegen NAC Breda (op dat moment de nummer 2 in de Eredivisie) in de 1/4 finale op een tot de nok toe gevuld sportpark Nieuw Zuid. Ook de handtekeningenactie van de supporters om mij toch voor de club te behouden heb ik erg kunnen waarderen. Tenslotte deze herinnering: ik ben inderdaad ook een keer uitgeroepen tot speler van het jaar door de supporters. Een mooiere waardering kun je in mijn ogen niet krijgen en ik ben daar uiteraard erg trots op.”

Afscheid
Ondanks de mooie jaren steekt het Michael wel dat hij nooit een titel heeft gepakt met de club. ”Dat is het enige smetje. Vier keer per week reed ik langs het gemeentehuis en iedere keer weer zag ik het al voor me. We streden in mijn laatste seizoen bijna tot de laatste speeldag met FC Lisse om de titel. Omdat wij dat seizoen ook de 1/4 finale van de Amstel Cup hadden bereikt en daarin een van onze bepalende spelers (Chima Onyeike) zagen wegvallen door een rode kaart werd het voor ons een lastige klus om de resterende wedstrijden winnend af te sluiten. Het lastige programma hielp daarin niet mee.”

Inmiddels speelt Michael al jarenlang voor Scheveningen. Echter, het afscheid was in het begin niet makkelijk. ”Vooral in het begin, kort na mijn Quick Boys-periode. Mijn doel, kampioen worden, had ik niet bereikt. Dat stak me. Verder miste ik de supporters, vrijwilligers, vrienden heel erg. Eigenlijk miste ik de hele club wel. Het was tenslotte toch een tweede thuis voor me geworden.”

Scheveningen
Gelukkig heeft Michael een mooie nieuwe club gevonden. Scheveningen is een oude bekende van Quick Boys. In het verleden stonden de ploegen al verschillende keren tegenover elkaar. ”Gezien het feit ik daar alweer 9 seizoenen speel, zegt dat denk ik wel genoeg. Het is een mooie, warme en gemoedelijke club. Ook hier hebben we trouwe supporters en super-vrijwilligers die alles voor je doen. Tevens speelt onze huidige trainer John Blok een grote rol. Na met elkaar drie seizoenen te hebben meegemaakt bij Quick Boys werken we nu alweer acht seizoenen samen bij Scheveningen. Ook mede door en dankzij hem speel ik al zo lang bij Scheveningen. Verder denk ik dat je Scheveningen wel mag vergelijken met Quick Boys, al is Scheveningen iets kleiner.”

De ploegen staan op zaterdag 12 november dus weer tegenover elkaar. Michael kijkt al uit naar het weerzien op Nieuw Zuid. ”Dat was het eerste waar ik gek genoeg naar keek toen het competitieschema bekend werd: wanneer spelen we tegen Quick Boys? Daarna zocht ik direct contact met o.a. teammanager (en tevens al jaren goede vriend) Mike van Beelen. Het is altijd fijn om terug te keren naar de club die een speciaal plekje in je hart heeft zitten, dus ik kijk er enorm naar uit.”

Verdere carrière
In het dagelijks leven heeft Michael een back-office functie bij een beveiligingsbureau in Scheveningen. Naast zijn werk is hij ruim acht jaar getrouwd en heeft hij twee dochters van 7 en 4 jaar. Op de vraag of Michael zijn carrière bij Scheveningen gaat afsluiten is hij duidelijk: ”Dat weet ik wel zeker. Volgende maand word ik 35 jaar. Daarom zie ik mezelf niet zo snel meer van club veranderen. Maar over het afsluiten van mijn carrière denk ik nog niet na hoor. Wat dat betreft wil ik nog wel even door.”