Column Delano a Cohen: "Windstil is niet veel als je surfen wil…"
“Windstil is niet veel als je surfen wil…”
Bovenstaande zin is de status op mijn WhatsApp. Niet om mijn gevoel uit te drukken of te vertellen wie ik ben, maar om mezelf er aan te herinneren dat ik altijd meer wil in het leven. Goed is niet goed genoeg en normaal kan altijd beter. Wat er de afgelopen periode fout is gegaan, daar heeft iedereen zijn eigen zienswijze over. Ik wil en ga positief vertrekken, volgend jaar hoop ik sportieve revanche te nemen.
Als klein ventje liep ik bij Nieuwenhoorn kratten bier te verzamelen voor statiegeld om snoep te kopen. De spelers van het eerste elftal waren mijn favorieten en mijn droom was om ook op dat veld te gaan spelen. Toen ik wat ouder werd, ging ik in de jeugd voetballen bij het betaalde voetbal en kreeg ik te maken met voeding, discipline en “moeten winnen”. Uiteindelijk weer terug naar de amateurs waar ik de gezelligheid terug vond, het denken in teamverband en ‘het leven’ er omheen.
Alle facetten van Quick Boys hebben mij veranderd, maar nu pas aan het einde van de rit besef ik hoe mooi het eigenlijk was. Hoe het amateurvoetbal hier nog echt leeft, hoe jeugdspelers opkijken tegen het eerste elftal, waar er door de media veel aandacht is, hoe het voelt om te moeten winnen en waar de gezelligheid na wedstrijden de boventoon voert. Kortom: hoe amateurvoetbal moet zijn!
Volgend jaar hoop ik dat er een hecht team komt waar jullie je weer mee kunnen en willen identificeren. Ik hoop dat er nieuwe jongens opstaan en de huidige nóg beter worden. Met Super, Twilight, Guti en Le Professor komt er een lichting aan die de komende jaren de kern moet vormen. Leer de selectie Katwijk kennen zoals ik dat heb geleerd. Leer de spelers trots te zijn om voor Quick Boys te voetballen en vertel ze dat er meer is dan alleen het eerste elftal. Geef aan wat jullie willen zien in het veld en waarom jullie er altijd zijn. Laat ze de club zien waar ik altijd zo trots op was.
Voor mij was de club op zijn mooist op zaterdag om 15.00 uur als je tijdens een derby het veld op mocht of erna, in een volle kantine, een feest vierde. Dat ik mijn vrienden of familie niet kan uitleggen hoe mooi het was, maar ze aan de beelden op tv, internet of mijn glimlach wel konden zien wat ze hadden gemist. De groep die er altijd was, altijd op de achtergrond aanwezig, bedankt!
Ik kwam vol enthousiasme aan drie jaar geleden, kijkend wat Quick Boys mij zou brengen en wat het mij zou opleveren als speler en mens. Bij deze een streep onder het laatste jaar, en een dikke streep onder de laatste weken. Aanstaande zaterdag tegen ACV nog één keer genieten om speler van Quick Boys te mogen zijn, om vervolgens met een glimlach het sportpark te verlaten. Want uiteindelijk wil ik iedereen bedanken. Alle steun, alle hulp, ik heb het ontzettend gewaardeerd. Op voetbalgebied was Quick Boys voor mij een enorme uitdaging. Dat ik hier drie jaar aanvoerder heb mogen zijn, heeft mij getekend als persoon. Ik heb geleerd, gelachen, geleefd en ben kampioen geworden.
Quick Boys: bedankt!
Delano a Cohen
