Column Lennard van Duijn: Terug naar Nieuw Zuid
“Denkend aan zaterdag sluit ik de voordeur achter me, op naar een voetbalmiddag. Wandelend over de boulevard, langs de terrassen, de Oude Kerk, de vuurtoren en dat laatste stukje met praktisch alleen maar parkeerplaatsen en een koffietent. Langs de opening van de Zuidduinen, naar sportpark Nieuw Zuid. Het is te lang geleden.
Corona heeft zoveel met ons dagelijks leven gedaan. Voordat het allemaal begon kwamen er allerlei grapjes voorbij, gerelateerd aan Mexicaans bier of overdreven hoesten. Niemand kon zich echt een voorstelling maken van dat wat er precies aan zat te komen. Overigens was ikzelf minstens zo naïef. De schoonmaakster bij ons op kantoor, toen ik daar nog wel eens heen ging, uitte in februari 2020 nog eens haar zorgen naar me: ‘’Nou, het is me toch wat hè? Dat coronavirus daar in China?’’ ‘’Ach, dat waait over een paar weken wel weer over’’, zei ik. ‘’Daar hoor je niks meer van straks!’’ Iedereen maakt wel eens een inschattingsfout…”
“Vervolgens kwam de periode in maart 2020, waar onze manager zei: ‘’Vanaf maandag werken jullie allemaal voor minstens een paar weken thuis.’’ Men ging gedisciplineerd thuis werken en hield zich dapper voor: ‘’Die paar weken thuis zitten, dat zingen we wel uit.’’ Het werd wat langer dan ‘die paar weken’. Uiteindelijk ging pas in juni 2020 de horeca weer open, mochten de amateurs weer voetballen en werd reizen wat minder een taboe. Eindelijk weer terug naar normaal, had je gedacht.
Vanaf september heeft het zes competitiewedstrijden en een bekerwedstrijd geduurd. Daarna wensten we elkaar, na de laatste officiële voetbalwedstrijd van 2020, fijne kerstdagen. Met een gekke bek. Maar dingen die je tijdens het corona-tijdperk met een gekke bek zegt, zijn in de realiteit vaak nog erger. De competitie werd in zijn geheel niet meer uitgespeeld. Corona werd daarmee even onvoorspelbaar als een enerverend seizoen van Game of Thrones. Of het weer in de lente van 2021.
De situatie zoals die nu is ziet er goed uit. Anders dan vorig jaar hebben we meerdere vaccins tot onze beschikking. Je kunt daar voor of tegen zijn, dat moet eenieder zelf weten. Realiteit is wel dat het lijkt te werken, zoals we in Israël, Groot-Brittanië en de VS kunnen zien. Ook in ons land dalen de besmettingscijfers, ziekenhuisopnamen en raken steeds meer IC-bedden leeg. Een horecabezoek mag weer, de winkelier kan zijn deuren open houden en de gezelligheid, die we zo gemist hebben, keert meer en meer terug.
Maar bovenal, dat loopje naar Nieuw Zuid. Richting het clubhuis, het veld en alle vrienden van je voetbalfamilie. Met hen kan je straks weer langs de lijn staan, ouwehoeren in het clubhuis, zeiken over een slechte pot of optimistisch zijn na een overwinning. Komend seizoen wordt speciaal. Niet omdat het zo lang geduurd heeft, maar juist omdat we weten wat we gemist hebben en wat het betekent. En misschien spelen we dit keer voor de verandering wel een seizoen uit. Je weet het niet.
Als mensen aan mij vragen wat ik heb gemist, heb ik een lijst van wel honderd dingen. Bovenaan de lijst staat die combinatie van spanning en ontspanning. Spanning die je voelt tijdens de wedstrijd, soms tot in de laatste minuten, met incidentele ontlading. Ontspanning na die laatste minuten en de daaropvolgende uren in het clubhuis. Dat gezeur, gefantaseer, stukje arrogantie en die slok bier, die nergens anders lekkerder smaakt. Op Nieuw Zuid.
Ik heb het gemist.
Lennard van Duijn
Supporter Quick Boys 1
