Column: juichen op Nieuw Zuid
“Het begint een traditie te worden, juichen op Nieuw Zuid. Voor alle duidelijkheid, het juichen van en door de tegenstander welteverstaan. Juichen in optima forma, met fakkels, spelers tot tranen toe geroerd, supporters van de tegenpartij die tot een spreekwoordelijk orgasme komen en dagenlang in een gelijkwaardige XTC trip verblijven die zijn weerga niet kent.
Iedereen wil van Quick Boys winnen, juist Quick Boys, juist op Nieuw Zuid. Elke wedstrijd op Nieuw Zuid als een kampioenswedstrijd zien en hem dan ook vooral zo vieren. Misselijkmakend vind ik het, kotsen op hogeschool niveau, woede in lichaam en geest die zijn weerga niet kent, verliezen zonder inzet, dat kan en mag niet.
Terugverlangend naar die onneembare vesting van weleer, de tijd dat de tegenstander met knikkende knieën op de laan liep, spelers zich ziekmelden om niet te hoeven verschijnen aan de aftrap. Een Quick Boys wat als TEAM opereert en functioneert, spelers, staf en een Narrenlegioen wat als 1 blok op Nieuw Zuid aanwezig was en winnen en strijd in geest getatoeëerd had.
Voor elkaar, maar vooral voor de Club, het trouwe legioen wat er uit en thuis altijd bij is, waar entreeprijzen bij andere clubs met 50% verhoogd worden, de drank- en hapinkomsten tot het dak reiken, negatieve banksaldi als sneeuw voor de zon bij de clubs verdwijnen omdat Quick Boys op bezoek is geweest.
Wij verdienen ook juichen op Nieuw Zuid, dat bereik je door een team te zijn en spelers daar neer te zetten waar ze horen. Niet de hype van tegenwoordig, een multifunctionele speler, kunnen we van het woord multifunctioneel op Nieuw Zuid voorgoed afscheid nemen? Hou toch op, doen waar je goed in bent, meer niet.
Spelers opstellen die willen voetballen op dat prachtige Nieuw Zuid in dat mooie blauw-wit. Spelers die net als ik overgeven bij het zien van juichende tegenstanders. QUICK BOYS LIFES MATTERS!
Als spelers, staf, bestuur en supporters kan dat en dat alleen het motto zijn, dan zal Nieuw Zuid weer een vesting worden waar alleen de Narren feestvieren en de tegenstander afdruipt. Juichen op Nieuw Zuid moet weer voorbestemd zijn voor ons.
Tot dit deel van de column had ik vóór afgelopen zaterdag al geschreven en opgestuurd om te plaatsen. Je zou haast denken dat de staf en spelers dit al gelezen hadden. Het was gelukkig een verademing om zaterdag te kijken naar een team wat voor elkaar en ons wilde werken, dat stapje extra, maar ook de beleving. Juichende spelers en supporters op Nieuw Zuid in het mooiste tenue van Nederland.
Strijd, beleving en weten dat niemand groter is dan onze club, Nieuw Zuid maken tot een vesting waar het gejuich van de tegenstander verstomd, Quick Boys de scepter zwaait en nooit opgeeft. Gabber Dennis den Turk zegt het me nog steeds elke week: “Quick Boys, wat een club!“
Eric Jansen
Supporter Quick Boys 1
